Ebu Bekir Şiblî kuddise sırrahu hazretlerini (247/861 v. 334/946) vefatından sonra rüyada gördüler.
“- Rabbin sana ne muamele etti” dediler. O da şöyle cevap verdi:
“- Allah Teâla bana sordu: ‘Ey Ebâ Bekir, seni niçin bağışladığımı biliyor musun?” Ben de:
“- Sâlih amelimden dolayı” dedim. Allah (c.c):
“- Hayır” dedi.
“- İbadetimdeki ihlâstan” dedim.
“- Hayır” dedi.
“Haccım, orucum, namazımdan dolayı” dedim.
“- Hayır” dedi. Bunun üzerine ben:
“- Öyle ise nedir yâ Rabbi?”dedim. Allah (c.c.) buyurdu ki:
“- Hatırla, bir gün Bağdat ın caddelerinde yürürken şiddetli soğuktan büzülmüş, bir kenara çekilmiş ve soğuğun dehşetinden zayıf düşen küçük bir kedi buldun. Ona acıdığın için alıp üzerindeki abanın altına soktun.” Ben de;
“- Evet ya Rabbî, öyle yaptım” dedim. Allah (c.c.) buyurdu ki:
“- İşte sen o kediye merhamet ettiğin için ben de sana rahmetimle muamele ettim.”
“- Rabbin sana ne muamele etti” dediler. O da şöyle cevap verdi:
“- Allah Teâla bana sordu: ‘Ey Ebâ Bekir, seni niçin bağışladığımı biliyor musun?” Ben de:
“- Sâlih amelimden dolayı” dedim. Allah (c.c):
“- Hayır” dedi.
“- İbadetimdeki ihlâstan” dedim.
“- Hayır” dedi.
“Haccım, orucum, namazımdan dolayı” dedim.
“- Hayır” dedi. Bunun üzerine ben:
“- Öyle ise nedir yâ Rabbi?”dedim. Allah (c.c.) buyurdu ki:
“- Hatırla, bir gün Bağdat ın caddelerinde yürürken şiddetli soğuktan büzülmüş, bir kenara çekilmiş ve soğuğun dehşetinden zayıf düşen küçük bir kedi buldun. Ona acıdığın için alıp üzerindeki abanın altına soktun.” Ben de;
“- Evet ya Rabbî, öyle yaptım” dedim. Allah (c.c.) buyurdu ki:
“- İşte sen o kediye merhamet ettiğin için ben de sana rahmetimle muamele ettim.”
