- Bir tarafı ömür boyu eksik olmaktır babasız büyümek. Hem anne hem baba olabilmek için diğer annelerin iki katı çaba gösteren annedir babasız büyümek. Ailecek yapılan en kötü şeye bile imrenmektir babasız büyümek. Babaya sarıldığında dünyanın en büyük güvenini hissetmenin ne olduğunu hiç bilememektir babasız büyüyen kız çocuğu olmak.
Bazen hayatın zorluklarıyla daha çabuk karşılaşmaktır, bazen de birçok isteğimizi, hedefimizi ertelemektir babasız büyümek. Bazen yaptığımız her hatadan babasız olmanın sorumlu tutulmasıdır, bazen de sırf babasız büyüdüğümüz için olmayan hataların üzerimize yapışmasıdır babasızlık.
Annemizin daha çok çalışmasına, daha çok yorulmasına, bize yeterince vakit ayıramadığı belki de bize istediği hayatı veremediği için üzülmesine üzülmektir babasız olmak.
Bazen karşılaştığımız bütün erkeklerde baba şefkatini aramaktır, bazen de sadece baba sıcaklığı özlemiyle olmayacak bir adama sarılmaktır, tutunmaya çalışmaktır, ya da sadece baba gibi olan bir adama sığınmaktır babasız olmak.
Bazen bir babanın bağırmasını bile özlemek, bazen de neyse ben rahatım bana bağıran karışan kimse yok diye kendini avutmaktır babasız büyümek.
Kız çocuklarının ilk aşkıdır babaları, özeldir, farklıdır, toz konduramazlar babalarına. Bu duyguyu hiç yaşayamamaktır babasız kız çocuğu olmak.
Ailecek bir yere gidildiğinde babasının elinde, kucağında, yanında her çocuğa imrenmektir babasız olmak.
Her zaman farklı davranılmayı kabullenme zorunluluğudur, yetersiz hissettirilmeye zorlanmaktır babasız olmak, “ama o babasız daha iyi davranalım, onun babası yok, kesin o yüzden yapmıştır, ay yazık babası yok”
Ya daha güçlü olur, daha erkek olur, daha ayakta olur ya da daha narin olur daha kırılgan olur babasız kızlar.
Bazen hayata daha sıkı tutunur, daha sağlam ilerler bazen de hayat yerine alkole, sigaraya, maddeye tutunur babasız büyüyenler.