Yoruldum...

Yoruldum artık, ben yeni ben olmaktan yoruldum.
Yeni kendime bir türlü alışamadım…
Dertlerimden, endişelerimden, çektiklerimden hatta çekeceklerimden bile yoruldum.
Bir girdabın içindeymişim de sanki içinden çıkamıyorum.
Belki bir bataklık, çırpındıkça içine çekildiğim.
Yoruldum iki gözüm vallahi çok yoruldum...
Herkese ayrı oynamaktan, kendimi bir kenara bırakıp unutmaktan…
Dönüp dolaşıp aynı çıkmaza varmaktan yoruldum…
Her gece rüyalarıma girmelerinden, etkisinden çıkamamaktan…
İnsanlara hislerimi bir türlü anlatamamaktan…
Geçmişteki güzel anılarımı, ailemi, arkadaşlarımı özlemekten yoruldum.
Öyle ki hiçbir şeyin yenisini hayatıma eklemez oldum…
Dönüp şöyle bir geçmişe bakıyorum, zamanda yolculuk gibi bir şey...
Bir yerde bir şeyler tersine dönüyor, allak bullak oluyor her şey…
Çıkamıyorum içinden, sonra sil baştan devam.
Bu gel gitlere bir türlü çare bulamayışımdan yoruldum.
Galiba sözün özü iki gözüm artık yaşamaktan yoruldum...​