Yılmaz Odabaşı - Ey Hayat

E y h a y a t, s e n s a v k i s u l a r d a b i r d o l u n a y s i n.
A s l i n d a y o k u m b e n b u o y u n d a,
ö m r ü m b e n i y o k s a y s i n…

Yasam bir istaka;
gelir vurur ömrünün coskusuna.
Hani tutulur dilin,
konusamazsin…

Tirmandikça yücelir daglar.
Sen maglupsun sen issiz
ve kalbinde kuslarin gömütlügü;
tutunamazsin!

Eloglu sevdalardan dem tutar,
ask büyütür yildizlardan;
senin ise düslerin yasak,
dokunamazsin...

Birini sevmissindir geçen yillarda.
Açik bir yara gibidir hâlâ.
Hâlâ ne çok özlersin onu,
aglayamazsin…

Yolunda köprüler çürür.
Sesin, sessizlik sanki bir ugultuda.
Savurur hayat kül eyler seni,
dogrulamazsin!

Yapayalniz bir ünlemsin
dünyayi islatan su yagmurlarda.
Her sey çeker ve iter,
anlatamazsin...

Yasam bir istaka,
gelir vurur iste ömrünün coskusuna.
Sesinde çigliklar bogulur ama,
bagiramazsin…

Sonra vakt erisir, toprak gülümser sana;
upuzun bir ömrün ortasinda
ne hayata ne ölüme
yakisamazsin…

Yazdirmalisin mezar tasina:
Ey hayat, sen savki sularda bir dolunaysin,
aslinda hiç olmadim ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysin… .Yılmaz Odabaşı.

Teşekkürler.