Tuğrul Keskin - Sen Dağdın Dolanıp Sana Gelirdimm

daha konuşulursun çamlık sokağında
daha konuşulursun acı, bonoların kirlerine yenik
ankası gökyüzünde vurulmuş dağdın
aklıma yıkılan minarelerin sessiz gölgesini düşürüp
yaslanırdın usulca ve yalnızca kendi yamacına

sen dağdın dolanıp sana gelirdim
devlet pastan bir kılıç gibi düşerken üstümüze
yel değirmeni, kekik, çocukların nefesi ve lavanta
bir kıl hurcun, biraz kar ve ayva kokusu

ürperir söylenir ağlar, sana gelirdim

kalbimin tutuşan yanı, bırakılmış çocuğu
nasıl sevinirdin bir kar çiçeğine dokununca
dokununca nasıl erguvan açardı ateşten gözlerinde
şimdi yalnız bir mezar taşı

susuyorsun, anlamaz kimse artık haylazlığımı

bir şiirin orta yerindeyim
bir kaş atının bebeğinde, bodrum yollarında
yürüsem, bir çakıl taşına takılır düşerim
düşerim düşer, kan revan içinde kalırım

öksüz kalırım, sensiz kalırım, dostsuz kalırım

bir tek konuğu var uzaklardan gelmiş
yoğun, sabahları çalınmış iğde dallarından
yıllar öncesinde unutulmuş emeği
size ait bir şeyler gizli soluksuz gölgesinde
çün,
bir Taner bakardı emeğe böyle içten, aralıksız

bir de sen. böyle yurtsuz böyle gözsüz böyle…

Teşekkürler.