Tuğrul Keskin - Korsakof Ölümün Adı

çarşılar makineler sokaklar yürüyor günlerde
say ki toprağın altında faylar yürüyor
yakasız mintanım parçalanıyor ellerinde
ak seviyor, kızıl seviyor, mor seviyor
devlet her nasılsa sevmiyor bizi

başaklar ölüyor ıgdır’a kadar her ilde
ey tüfenği toprak altında paslanmış çocuk
falçataya dokunuyorsun F’nin ölüm olduğu günde
o tüfenğe yaslanıp paslansam
ya da yansam içindeki ateşe düşüp

askımı depreştirenim, yoldaşım benim
geldiğin yerleri seviyorum en çok
kollarıma yakıştığın günleri
ağzımın bütün öpüşleriyle öperken ağzını
ağzının ateşiyle ne çok seviyorum seni

parmağımız kesilse ölüm sızıyor
gecelerimiz alkol, ter, prezervatif
yanan mumların hışırtılı, solgun gölgesi
ve artık peçetelere yazılır oldu
kardeşliğin o büyük yeminli güncesi

kara fıkralar anlatıyorum sağda solda
sorularla dolaşıyorum yeni büyük yüzyılı
-sorular, cehenneme komşu o kapı
yapılamamış unutulmuş itirazlar, el kaldır şimdi
ancak görür o yargıç bin yıl bitmeden

başaklar ölüyor kalbime yazılı her ilde
korsakof’un ölüm olduğu günlerde
uzaktaki allah esniyor ama seviyor bizi
aşk seviyor, hanımeli seviyor, sen seviyorsun
devlet her nasılsa sevmiyor bizi

Teşekkürler.