Evvel zaman içinde, kalbur saman iÇİnde, bir memlekette bir kumaş tüccarı varmış. Bu tüccarın bir de ahmak bir oğlu varmış. Tüccar bir sabah dükkanını açlığında, altın ve gümüşle dolu para sandığının çalındınmış olduğunu görmüş.
Sinir ve telaşeyle, olanları komşularına anlatmış. Bir müddet soma, dükkan komşuları teker teker geçmiş olsuna gelmeye başlamışlar.
O sırada, tüccarın ahmak oğlu çıkagelmiş. Dükkandaki kalabalığı merak edip sormuş. Babası olanları anlatınca da, oğlan kahkahayla gülmeye başlamış. Babası; "Herhalde, oğlum sandığı bir kenara sakladı." diye düşünüp içine bir serinlik gelmiş.
"Hayrola oğlum, niye böyle güldün?" deyince oğlan; "Hırsızlar para sandığını çalmışlar çalmasına ama, onu açamazlar ki; çünkü anahtarı bende." demiş.
Sinir ve telaşeyle, olanları komşularına anlatmış. Bir müddet soma, dükkan komşuları teker teker geçmiş olsuna gelmeye başlamışlar.
O sırada, tüccarın ahmak oğlu çıkagelmiş. Dükkandaki kalabalığı merak edip sormuş. Babası olanları anlatınca da, oğlan kahkahayla gülmeye başlamış. Babası; "Herhalde, oğlum sandığı bir kenara sakladı." diye düşünüp içine bir serinlik gelmiş.
"Hayrola oğlum, niye böyle güldün?" deyince oğlan; "Hırsızlar para sandığını çalmışlar çalmasına ama, onu açamazlar ki; çünkü anahtarı bende." demiş.