Hazret-i Hüseyin (r.a.) Efendimiz anlattı:
Peygamber Efendimiz’den (s.a.v.) işittim, bir hutbesinde Ashâb’ına şöyle buyurdular: “Ey insanlar!
Sanki bu dünyada ölüm bize değil de başkasına yazılmıştır.
Sanki bu dünyada hak(kı yerine getirmek), bize değil de başkasına vâcibtir.
Defnettiğimiz ölüler sanki az bir zaman sonra tekrar geri dönecekler. Biz onlardan sonra dünyada ebedî kalacakmış gibi mîraslarını yiyoruz.
(Bize âhireti hatırlatan) bütün vâizlerin nasîhatini unuttuk, bütün belâ ve âfetlerden emin olduk.
Kendi ayıpları başkasının ayıplarını görmekten alıkoyan kimseye ne mutlu.
Helalden kazanan, îmânı ve niyeti sağlam, ameli sâlih olan ve bu yolda (iman ve amelde) devam eden kimselere ne mutlu.
Kendini küçük düşürmeden tevâzu gösteren, günaha düşmeden kazandığından (zekât ve sadaka vererek) harcayan, âlimler ve hikmet ehli ile beraber olan, zelil düşmüşlere ve fakirlere merhamet eden kimselere ne mutlu.
Malının fazlasını infak eden, fazla (ve boş) sözden dilini tutan, sünnetlere sarılıp bid’atlere düşmeyen kimselere ne mutlu.”
Hilyetü’l-Evliyâ
Peygamber Efendimiz’den (s.a.v.) işittim, bir hutbesinde Ashâb’ına şöyle buyurdular: “Ey insanlar!
Sanki bu dünyada ölüm bize değil de başkasına yazılmıştır.
Sanki bu dünyada hak(kı yerine getirmek), bize değil de başkasına vâcibtir.
Defnettiğimiz ölüler sanki az bir zaman sonra tekrar geri dönecekler. Biz onlardan sonra dünyada ebedî kalacakmış gibi mîraslarını yiyoruz.
(Bize âhireti hatırlatan) bütün vâizlerin nasîhatini unuttuk, bütün belâ ve âfetlerden emin olduk.
Kendi ayıpları başkasının ayıplarını görmekten alıkoyan kimseye ne mutlu.
Helalden kazanan, îmânı ve niyeti sağlam, ameli sâlih olan ve bu yolda (iman ve amelde) devam eden kimselere ne mutlu.
Kendini küçük düşürmeden tevâzu gösteren, günaha düşmeden kazandığından (zekât ve sadaka vererek) harcayan, âlimler ve hikmet ehli ile beraber olan, zelil düşmüşlere ve fakirlere merhamet eden kimselere ne mutlu.
Malının fazlasını infak eden, fazla (ve boş) sözden dilini tutan, sünnetlere sarılıp bid’atlere düşmeyen kimselere ne mutlu.”
Hilyetü’l-Evliyâ
