Aaryan
Forum Üyesi
- Katılım
- 25 Ara 2022
- Mesajlar
- 9,725
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 36
Farklı odak uzaklılıkları belirli konulara ya da stillere daha uygundur. Örneğin bazı firmaların sitelerinde 85mm gördüğümüzde yanında Portre Lensi ibaresini görürüz. Ya da “35 mm – Sokak Fotoğrafçısı İçin” gibi. Bu aslında lensten ne beklediğinizle ya da nasıl bir görüş açısı istediğinizle de doğrudan alakalı. Örneğin sıkışık iç mekanlar geniş ya da ultra geniş açı lenslerin uzmanlık alanıdır. Uzak mesafe doğa fotoğrafçılığı ya da spor fotoğrafçılığı ise telefoto lenslerin.
Bilindiği gibi farklı odak uzaklığında lenslerin kendilerine has özellikleri ve boyutları vardır. Örneğin aynı diyafram değerlerinde iki lensten uzun olanı daha sığ alan derinliği sağlar. 100mm 2.8 bir lens, 35mm-2.8 bir lense göre çok daha sığ bir alan derinliğine sahiptir. Ayrıca, tele lensler fotoğrafı daha 2 boyutlu hale getirir ve bir geniş açı lense göre kadrajın arka planını çok daha fazla daraltırlar. Tam da bu nedenle 85 mm portre için idealdir. Düşük alan derinliğinden dolayı arka planı konudan ayırır ve yine konuyu öne çıkarmak için arka planı daraltır ve diğer lenslere göre daha iyi bir portre elde ederiz. Geniş açıların görüş açısı yüksektir ve çektiğimiz konuları büyütürler. Daha fazla alan kapsayabildikleri için mimari, manzara gibi dramatize elementlerin beklendiği fotoğraf alanlarına uygundurlar.
Aklınızda bulunsun: Sensör boyutu da görüş alanını etkiler. Örneğin full frame yani 35mm den düşük boyutlu sensörlere sahip kameralarda kullandığınız lensin mm değeri kameraya başka şekilde yansır. Örneğin APS – C çarpanlı bir kameraya 50mm taktığınızda 1.5 crop faktöründen dolayı görüş açınız 75mm olacaktır. Bu lensin spesifik özelliklerinin değiştiği anlamına gelmez. 50mm hala 50mm dir. Sadece kadrajımız 35mm sensörlü bir kameradaki 75mm gibi bir kapsama alanı elde eder.
Sensör küçükse yandık diye düşünmeyin tabi. Bunun da bir avantajı vardır. Fotoğrafçılar daha yüksek mm lere ulaşabilmek için küçük sensörlü makinalar kullanıp normalde ulaşamayacakları mm lere crop çarpanından faydalanarak ulaşırlar. Örneğin Nikon’un AF-S (Yani croplu) 600mm f/4 lensi ya da Canonun EF 60mm f/4 ü croplu bir makinaya takıldığında şirketin en yüksek tele lensi olan 800mm den daha fazla yani 960 mm’ye çıkarlar. Bazı üreticiler lens üretirken croplu makinaların popülaritesinden faydalanmaya çalışır. Bazı sabit lensler sadece APS-C ya da daha küçük sensörlü makinalar için üretilmiştir. Onları full frame sensörlü bir kameraya taktığınızda doğru kapsama alanı sunmazlar. Örneğin Fujifilm in ürettiği 23mm 35mm ve 56 mm’ye bakalım. Dengesiz değerler değil mi? Ama crop çarpanlı bir makinaya takıldıklarında 23 35mm ye, 35 50mm ye, 56 ise 85 mm ye denk gelecektir. Full Frame bir makina sahibi için bu lensler çok da tatmin edici olmayacaktır.
En düşük diyafram değeri, minimum netleme mesafesi ve oto-netleme motoru gibi özellikler lens seçiminde önemli olsa da seçilen odak uzaklığı en önemli unsur olma özelliğini koruyor.