Emre ESMER
Moderatör
O Haziran gecesinde Paris sokakları cıvıl cıvıldı. Kestane ve ıhlamur ağaçlarının çiçeklerinden yükselen koku baş döndürüyordu. Parisliler, 1928 Haziranı’nın bu büyülü gecesinde Paris Opera binasını hınca hınç doldurmuştu. Heyecanlıydılar. Ida Rubinstein Bale Topluluğu, o gece yeni bir eseri ilk kez sergileyecekti.
Perde ağır ağır açıldı. Orkestra yerini aldı. Trampetçi sahnenin önüne doğru ilerledi ve bir “piannissimo” ile ritmi verdi. Sonra flütlerden tuhaf, o zamana kadar herhangi bir bale müziğinde hiç duyulmamış olan bir melodi yükseldi. Melodi Fransız sokak şarkılarına benziyordu. Endülüs İspanyasındaki ya da Arap halk şarkılarındaki bitip tükenmek bilmeyen “yaveleri” de andırıyordu…
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.
Perde ağır ağır açıldı. Orkestra yerini aldı. Trampetçi sahnenin önüne doğru ilerledi ve bir “piannissimo” ile ritmi verdi. Sonra flütlerden tuhaf, o zamana kadar herhangi bir bale müziğinde hiç duyulmamış olan bir melodi yükseldi. Melodi Fransız sokak şarkılarına benziyordu. Endülüs İspanyasındaki ya da Arap halk şarkılarındaki bitip tükenmek bilmeyen “yaveleri” de andırıyordu…
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.