Hazreti Hatice, Hastalığı Şiddetlenince, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimize Dönerek, “Yâ Rasülullah! Beni Dinlemeni ve Vâsiyetimi Yerine Getirmeni İstiyorum. Birincisi, Önce Sana Hakkıyla Hizmet Edemedim. Beni Affetmeni İstiyorum Yâ Rasülullah!” Dedi.
Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem, “Hayır, Asla Senden Hiçbir Kusur Görmedim. Sen, Yapman Gerekenin En İyisini Yaptın. Hiç Kimse Yorulmamıştır Senin Yorulduğun Kadar. Sen ki Bütün Malını Allah Yolunda Sarf Ettin.” Buyurdu.
Hazreti Hatice, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimize, Fâtıma Vâlidemizi İşâret Ederek, “İkincisi, Sana Diyeceğim Şey Şudur ki, Sana Onu Vâsiyet Ediyorum; O, Benden Sonra Garip ve Yetim Kalacaktır. Hiçbir Kureyşli Kadın Ona Eziyet Etmesin, Onun Yüzünü Kimse İncitmesin, Yüzüne Kimse Bağırmasın, Kötü Bir Şey Söylemesin.” Dedi ve Devam Etti, “Üçüncüsü, Ben Kabirden Korkuyorum. Sana Vahiy İndiğinde Giydiğin Abayı, Onunla Beni Kabre Koymanı İstiyorum…”
Bunun Üzerine Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz de, Abasını Hazreti Hatice Vâlidemize Getirir ve Bundan Epey Sevinç Duyar.
Hazreti Hatice Vâlidemiz Vefât Edince, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz, Bizzât Onun Cenazesinde Bulunuyor, Yıkanma ve Hazırlanmasında Kendisi Eşlik Ediyordu.
Kefenleneceği Sırada Cebrâil Aleyhisselâm Âniden Geldi ve Şöyle Söyledi; Yâ Rasülullah! Allah’ın Sana Selâmı Var. Sana En Güzel İkrâm ve Dileklerde Bulunuyor ve Sana Diyor ki; Yâ Muhammed! Hatice’nin Kefeni Bizdendir. Çünkü O, Bütün Malını Bizim Yolumuzda Harcamıştır.
Böylece Cebrâil Aleyhisselâm Bir Kefenle Gelerek Dedi ki; Yâ Rasülullah! İşte Hatice’nin Kefeni, Bu Kefen Allahû Teâlâ’nın Cennetten Kendisine Hediye Ettiği Kefendir.
Böylece Hazreti Hatice, Önce Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimizin Abasına, Sonra da Cebrâil Aleyhisselâm’ın Getirdiği Kefene Sarılıyordu. Böylece Hazreti Hatice, İki Kefenle Kefenlenmiş Oluyordu. Biri Allahû Teâlâ Hazretlerinin Gönderdiği Kefen, Diğeri de Allah Rasülu Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimizin Verdiği Kefen.
Yâ Rabbi… Bizi, Hazreti Hatice Radiyallâhû Anhüma Hürmetine Affeyle! Âmin.
Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem, “Hayır, Asla Senden Hiçbir Kusur Görmedim. Sen, Yapman Gerekenin En İyisini Yaptın. Hiç Kimse Yorulmamıştır Senin Yorulduğun Kadar. Sen ki Bütün Malını Allah Yolunda Sarf Ettin.” Buyurdu.
Hazreti Hatice, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimize, Fâtıma Vâlidemizi İşâret Ederek, “İkincisi, Sana Diyeceğim Şey Şudur ki, Sana Onu Vâsiyet Ediyorum; O, Benden Sonra Garip ve Yetim Kalacaktır. Hiçbir Kureyşli Kadın Ona Eziyet Etmesin, Onun Yüzünü Kimse İncitmesin, Yüzüne Kimse Bağırmasın, Kötü Bir Şey Söylemesin.” Dedi ve Devam Etti, “Üçüncüsü, Ben Kabirden Korkuyorum. Sana Vahiy İndiğinde Giydiğin Abayı, Onunla Beni Kabre Koymanı İstiyorum…”
Bunun Üzerine Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz de, Abasını Hazreti Hatice Vâlidemize Getirir ve Bundan Epey Sevinç Duyar.
Hazreti Hatice Vâlidemiz Vefât Edince, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz, Bizzât Onun Cenazesinde Bulunuyor, Yıkanma ve Hazırlanmasında Kendisi Eşlik Ediyordu.
Kefenleneceği Sırada Cebrâil Aleyhisselâm Âniden Geldi ve Şöyle Söyledi; Yâ Rasülullah! Allah’ın Sana Selâmı Var. Sana En Güzel İkrâm ve Dileklerde Bulunuyor ve Sana Diyor ki; Yâ Muhammed! Hatice’nin Kefeni Bizdendir. Çünkü O, Bütün Malını Bizim Yolumuzda Harcamıştır.
Böylece Cebrâil Aleyhisselâm Bir Kefenle Gelerek Dedi ki; Yâ Rasülullah! İşte Hatice’nin Kefeni, Bu Kefen Allahû Teâlâ’nın Cennetten Kendisine Hediye Ettiği Kefendir.
Böylece Hazreti Hatice, Önce Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimizin Abasına, Sonra da Cebrâil Aleyhisselâm’ın Getirdiği Kefene Sarılıyordu. Böylece Hazreti Hatice, İki Kefenle Kefenlenmiş Oluyordu. Biri Allahû Teâlâ Hazretlerinin Gönderdiği Kefen, Diğeri de Allah Rasülu Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimizin Verdiği Kefen.
Yâ Rabbi… Bizi, Hazreti Hatice Radiyallâhû Anhüma Hürmetine Affeyle! Âmin.