Çok zaman önce refah içinde yasayan bir ülke varmis. Ülkenin huzurlu ve
müreffeh yasamasinin bir nedeni de adil, iyi yürekli, dürüst krali
imis. Kral zaman zaman tebdili kiyafet eder, ülkeyi dolasir, halkinin
dertlerini dinler, sorunlara çözüm bulurmus. Gene böyle bir günde kral
dolasirken, yolu dag basinda bir göl kenarina düsmüs. Gölün kenarindaki
agacin dibine çökmüs aksakalli bir dede, bir elinde bir kese, digerinde bir
kese. Birinden bir tas alip, digerinden aldigi tasa baglayip göle
atiyormus. Bu ise epey bir süre devam etmis ve nihayet bittiginde, dede
yoluna gitmek üzere ayaga kalkmis ve kralla göz göze gelmis. Kral dedeye
sormus:
- "Dede bütün bir gün seni izledim, sen ne is yaparsin anlayamadim!"
demis. Dede kralin sorusunu söyle cevaplamis:
ülkenin prensesi, diger yanda olmamis oglu kadar sevdigi zenci usagi Ahmet.
Ne yaparım? Nasil eder de Ahmet' e bir zarar vermeden bu kaderi bozarim diye düsünerek,
sarayın yolunu tutmuş. Saraya gidince hemen sevgili usagi Ahmet' i huzuruna çagirmis:
- "Oglum Ahmet sana bir mektup verecegim, bu mektubu alacak ve Günes' e götüreceksin!" demis.
Krala sorgu sual edilmez. Biçare Ahmet mektubu ve yollugunu alarak düsmüs bilinmez yollara, düsmüs ki ne düsmek.
Babasi kadar sevdigi Kral'i ona bir görev vermis ve o bu görevi yerine
getirmeli, ama nasil? Günlerce dere tepe demeden yol gitmis. Nihayet
yorgunluktan bitkin halde iken gördügü bir ulu agacin gölgesinde dinlenmeye
karar vermis ve uykuya dalmis. Uyandiginda bir de ne görsün! Agacin az
ötesinde bir göl, o göl ki üzerine günesin aksi vurmus!
- "Kralimin dedigi Günes bu olsa gerek" diyerek, üzerinde sadece külotu kalincaya kadar
soyunarak atmis kendini göle. Dibe dogru yüzmüs, yüzmüs... Taa dipte,
günesin aksinin tükendigi yerde bir de ne görsün! Sahane bir hazine sandigi! Almis sandigi çikmis, çikmis ama, Ahmet artik zenci degil bembeyaz bir Ahmet... Sadece külotunun oldugu bölge eski rengini tasiyor.- "Var bu iste bir hikmet!" demis ve açmis sandigi. Sandik gerçek bir hazine sandigi, içinde binbir türlü mücevherat ile birlikte üzerinde 'Günes'ten Kral'a'
yazan bir de zarf. Ahmet ne yapacagini bilemez hale gelmis bir anda, yeni
rengi ve yasadiklari ile ülkesine dönünce kimsenin kendisine inanmayacagini
düsünerek, ismini de degistirip, ülkesine zengin bir tüccar kimligi ile dönme karari almis.
Dönünce ülkesine, düsleri bir bir gerçeklesmis. Ülkesinin bu yeni dürüst ve yakisikli tüccari ile güzeller güzeli kizini evlendirmeye karar verince Kral, dünyalar Ahmet'in olmus. Kral vermis vermesine kizini zengin tüccara ama akli da bir yandan oglu gibi sevdigi ve hiçbir haber
alamadigi usagi Ahmet'te imis.
Gel zaman git zaman damadi ile birlikte bir ziyafet yemeginde iken yere düsen bir çatali almak için egilince Ahmet, salvarinin kenarindan kaba eti görünmüs! Koyu renkli tenini gören Kral gözlerine inanamamis. Yemek bitip odasina çekilecekken herkes, koridorun
sonuna dogru yürüyen damadinin arkasindan:
- "Ahmet!" diye seslenivermis Kral.
Ahmet seneler sonra duyunca gerçek adini, gayri ihtiyarî kendisine
seslenen Krala dönüvermis... Ve,
Mektupta su satirlar yer aliyormus:
Günese yazi yazilmaz. Yazilan yazi ise bozulmaz...
Alıntı
müreffeh yasamasinin bir nedeni de adil, iyi yürekli, dürüst krali
imis. Kral zaman zaman tebdili kiyafet eder, ülkeyi dolasir, halkinin
dertlerini dinler, sorunlara çözüm bulurmus. Gene böyle bir günde kral
dolasirken, yolu dag basinda bir göl kenarina düsmüs. Gölün kenarindaki
agacin dibine çökmüs aksakalli bir dede, bir elinde bir kese, digerinde bir
kese. Birinden bir tas alip, digerinden aldigi tasa baglayip göle
atiyormus. Bu ise epey bir süre devam etmis ve nihayet bittiginde, dede
yoluna gitmek üzere ayaga kalkmis ve kralla göz göze gelmis. Kral dedeye
sormus:
- "Dede bütün bir gün seni izledim, sen ne is yaparsin anlayamadim!"
demis. Dede kralin sorusunu söyle cevaplamis:
- "Oglum ben insanlarin kaderlerini birbirine baglarim."
- "Peki en son kimin kaderini birbirine bagladin?" diye sormuş Kral.
- "Kralin güzel kizi ile usagi Ahmet' in kaderini bagladim." demiş aksakallı dede.
ülkenin prensesi, diger yanda olmamis oglu kadar sevdigi zenci usagi Ahmet.
Ne yaparım? Nasil eder de Ahmet' e bir zarar vermeden bu kaderi bozarim diye düsünerek,
sarayın yolunu tutmuş. Saraya gidince hemen sevgili usagi Ahmet' i huzuruna çagirmis:
- "Oglum Ahmet sana bir mektup verecegim, bu mektubu alacak ve Günes' e götüreceksin!" demis.
Krala sorgu sual edilmez. Biçare Ahmet mektubu ve yollugunu alarak düsmüs bilinmez yollara, düsmüs ki ne düsmek.
Babasi kadar sevdigi Kral'i ona bir görev vermis ve o bu görevi yerine
getirmeli, ama nasil? Günlerce dere tepe demeden yol gitmis. Nihayet
yorgunluktan bitkin halde iken gördügü bir ulu agacin gölgesinde dinlenmeye
karar vermis ve uykuya dalmis. Uyandiginda bir de ne görsün! Agacin az
ötesinde bir göl, o göl ki üzerine günesin aksi vurmus!
- "Kralimin dedigi Günes bu olsa gerek" diyerek, üzerinde sadece külotu kalincaya kadar
soyunarak atmis kendini göle. Dibe dogru yüzmüs, yüzmüs... Taa dipte,
günesin aksinin tükendigi yerde bir de ne görsün! Sahane bir hazine sandigi! Almis sandigi çikmis, çikmis ama, Ahmet artik zenci degil bembeyaz bir Ahmet... Sadece külotunun oldugu bölge eski rengini tasiyor.- "Var bu iste bir hikmet!" demis ve açmis sandigi. Sandik gerçek bir hazine sandigi, içinde binbir türlü mücevherat ile birlikte üzerinde 'Günes'ten Kral'a'
yazan bir de zarf. Ahmet ne yapacagini bilemez hale gelmis bir anda, yeni
rengi ve yasadiklari ile ülkesine dönünce kimsenin kendisine inanmayacagini
düsünerek, ismini de degistirip, ülkesine zengin bir tüccar kimligi ile dönme karari almis.
Dönünce ülkesine, düsleri bir bir gerçeklesmis. Ülkesinin bu yeni dürüst ve yakisikli tüccari ile güzeller güzeli kizini evlendirmeye karar verince Kral, dünyalar Ahmet'in olmus. Kral vermis vermesine kizini zengin tüccara ama akli da bir yandan oglu gibi sevdigi ve hiçbir haber
alamadigi usagi Ahmet'te imis.
Gel zaman git zaman damadi ile birlikte bir ziyafet yemeginde iken yere düsen bir çatali almak için egilince Ahmet, salvarinin kenarindan kaba eti görünmüs! Koyu renkli tenini gören Kral gözlerine inanamamis. Yemek bitip odasina çekilecekken herkes, koridorun
sonuna dogru yürüyen damadinin arkasindan:
- "Ahmet!" diye seslenivermis Kral.
Ahmet seneler sonra duyunca gerçek adini, gayri ihtiyarî kendisine
seslenen Krala dönüvermis... Ve,
- "Neler oldu Ahmet, evladim anlat basindan geçenleri bana!" diyen kralina bütün olanlari bir bir anlatmis. Bunun üzerine Kral:
- "Peki Günes'in bana gönderdigi mektup nerede?" diye sorunca
Mektupta su satirlar yer aliyormus:
Günese yazi yazilmaz. Yazilan yazi ise bozulmaz...
Alıntı
