Oğuzların Bozok koluna bağlı Kayı boyundan Süleyman Şah'ın oğludur. Cengiz Han’in İslam memleketini talan ettiği sırada babası, Selçuklu topraklarında yaşamak üzere kabilesiyle beraber ülkesini terk etmiş, Amu Derya’yı geçip, Oğuzların yoğun olduğu Ard havzasına gelmişti. 1220’lerde Horasan’ın kuzey sınırına, oradan Karakum Gölünün güneyine, oradan da Merv yoluyla Ahlat’a ulaşmıştı. Moğol ateşinin Doğu Anadolu’yu da sarması üzerine kabilesine daha uygun bir yer arayan Süleyman Şah, Rakka civarında Caber Kalesi yakınında Fırat nehrinden geçerken boğuldu.
Babalarının vefatından sonra, Ertuğrul Gazi kabileye reis seçildi. Ağabeyleri Sungur Tekin ve Gündoğdu, kendilerine tabi kabile mensuplarıyla beraber Ahlat’a geri döndüler. Ertuğrul Gazi ise, kardeşi Dündar Bey'le beraber batıya hareket etti.
Sivas yakınlarında konakladıkları sırada Selçuklu ordusu ile büyük bir Moğol birliğinin savaşına şahid oldular. Selçukluların yenilmekte olduğunu görünce, yiğitlik ve mertlik esaslarına göre, kuvvetleriyle onların yardımına koşan Ertuğrul Gazi galip gelmelerini sağladı. Bunun üzerine Selçuklu Devletinin hükümdarı bulunan Sultan Alaeddin, Ertuğrul Gazi'ye iltifat ederek hil’at gönderdi ve Ankara yakınındaki Karadağlar mıntıkasını ıkta olarak verdi (1230). Ertuğrul Bey, bir müddet burada kaldıktan sonra, oğlu Savcı Beyi Konya’ya gönderince, Bursa ile Kütahya arasındaki Domaniç Dağları yaylak, Söğüt ile Karacaşehir kışlak olmak üzere kendilerine verildi. Bunun üzerine Ertuğrul Gazi aşiretiyle beraber gelip, Söğüt ve Domaniç’e yerleşti. O civarlarda oturan Afşar (yahut Alişar) ve Çavdar aşiretlerinin etrafa verdikleri zararlara mani oldu. Hıristiyan tekfurlarla da iyi geçinmeye dikkat etti. Adaleti, halka olan iyi muamele ve yardımcıları o kadar çoktu ki, Hıristiyan tebea bile kendisini sevip sayıyordu. Ertuğrul Gazi'nin günden güne kuvvetlenmesi Karacahisar tekfurunu kendisine cephe almaya yöneltti. Bunun üzerine Ertuğrul Gazi Konya’ya giderek Sultan Alaeddin’i bu hisarın fethine teşvik etti ve beraberce gelerek Karacahisar’ı kuşattılar. Moğolların Konya Ereğlisi’ni kuşatması üzerine, Sultan Alaeddin geri döndü. Ancak Ertuğrul Gazi muhasaraya devam etti. Bir müddet sonra kaleyi fetheden Ertuğrul Gazi, tekfuru ve diğer esirleri kardeşi Dündar Gazi ile birlikte Konya’ya Sultan’a gönderdi.
Ertuğrul Gazi Selçuklu Sultanı Alaeddin’in vefatına kadar altı sene etrafın fethi ve İslamiyetin yayılması için bütün gayreti ile çalıştı. Sultanın vefatından sonra, Selçuklu hükümdarları arasındaki taht ve taç kavgalarına karışmayarak Söğüt uç bölgesinde tekfurlarla mücadeleye devam etti. 1281 yılında 92 veya 96 yaşındayken Söğüt’te vefat ederek oraya defnedildi.
Ertuğrul Gazi, çevresinde bulunan beyliklerden devletlerin durumlarını ve siyasi şartlarını gayet iyi değerlendirirdi. Komşuları ile daima iyi geçinerek aşiret ve tebeasını güçlü bir durumda huzur ve rahat içinde yaşattı. Çok cömert olan Ertuğrul Gazi, fakirlere, düşkünlere daima yardım ederdi. Yarım asır adaletle idare ettiği bölgede hıristiyanlara da İslamiyeti sevdirdi.
Ertuğrul Gazi'nin ölümünden sonra, küçük oğlu Osman Gazi, kavim ve kabilesinin reisi oldu. Osman Bey'in bağrından çıkarak denizleri, diyarları, kıtaları ve ülkeleri muhteşem dalları arasına alacak olan çınarın kökü toprağa yayılmaya başladı. Öyle ki, bu çınarın gölgesi altında bütün insanlık, Asrı Saadetten sonra, bir daha görüp hayal edemediği bir şekilde tam altı asır yaşadı.
Babalarının vefatından sonra, Ertuğrul Gazi kabileye reis seçildi. Ağabeyleri Sungur Tekin ve Gündoğdu, kendilerine tabi kabile mensuplarıyla beraber Ahlat’a geri döndüler. Ertuğrul Gazi ise, kardeşi Dündar Bey'le beraber batıya hareket etti.
Sivas yakınlarında konakladıkları sırada Selçuklu ordusu ile büyük bir Moğol birliğinin savaşına şahid oldular. Selçukluların yenilmekte olduğunu görünce, yiğitlik ve mertlik esaslarına göre, kuvvetleriyle onların yardımına koşan Ertuğrul Gazi galip gelmelerini sağladı. Bunun üzerine Selçuklu Devletinin hükümdarı bulunan Sultan Alaeddin, Ertuğrul Gazi'ye iltifat ederek hil’at gönderdi ve Ankara yakınındaki Karadağlar mıntıkasını ıkta olarak verdi (1230). Ertuğrul Bey, bir müddet burada kaldıktan sonra, oğlu Savcı Beyi Konya’ya gönderince, Bursa ile Kütahya arasındaki Domaniç Dağları yaylak, Söğüt ile Karacaşehir kışlak olmak üzere kendilerine verildi. Bunun üzerine Ertuğrul Gazi aşiretiyle beraber gelip, Söğüt ve Domaniç’e yerleşti. O civarlarda oturan Afşar (yahut Alişar) ve Çavdar aşiretlerinin etrafa verdikleri zararlara mani oldu. Hıristiyan tekfurlarla da iyi geçinmeye dikkat etti. Adaleti, halka olan iyi muamele ve yardımcıları o kadar çoktu ki, Hıristiyan tebea bile kendisini sevip sayıyordu. Ertuğrul Gazi'nin günden güne kuvvetlenmesi Karacahisar tekfurunu kendisine cephe almaya yöneltti. Bunun üzerine Ertuğrul Gazi Konya’ya giderek Sultan Alaeddin’i bu hisarın fethine teşvik etti ve beraberce gelerek Karacahisar’ı kuşattılar. Moğolların Konya Ereğlisi’ni kuşatması üzerine, Sultan Alaeddin geri döndü. Ancak Ertuğrul Gazi muhasaraya devam etti. Bir müddet sonra kaleyi fetheden Ertuğrul Gazi, tekfuru ve diğer esirleri kardeşi Dündar Gazi ile birlikte Konya’ya Sultan’a gönderdi.
Ertuğrul Gazi Selçuklu Sultanı Alaeddin’in vefatına kadar altı sene etrafın fethi ve İslamiyetin yayılması için bütün gayreti ile çalıştı. Sultanın vefatından sonra, Selçuklu hükümdarları arasındaki taht ve taç kavgalarına karışmayarak Söğüt uç bölgesinde tekfurlarla mücadeleye devam etti. 1281 yılında 92 veya 96 yaşındayken Söğüt’te vefat ederek oraya defnedildi.
Ertuğrul Gazi, çevresinde bulunan beyliklerden devletlerin durumlarını ve siyasi şartlarını gayet iyi değerlendirirdi. Komşuları ile daima iyi geçinerek aşiret ve tebeasını güçlü bir durumda huzur ve rahat içinde yaşattı. Çok cömert olan Ertuğrul Gazi, fakirlere, düşkünlere daima yardım ederdi. Yarım asır adaletle idare ettiği bölgede hıristiyanlara da İslamiyeti sevdirdi.
Ertuğrul Gazi'nin ölümünden sonra, küçük oğlu Osman Gazi, kavim ve kabilesinin reisi oldu. Osman Bey'in bağrından çıkarak denizleri, diyarları, kıtaları ve ülkeleri muhteşem dalları arasına alacak olan çınarın kökü toprağa yayılmaya başladı. Öyle ki, bu çınarın gölgesi altında bütün insanlık, Asrı Saadetten sonra, bir daha görüp hayal edemediği bir şekilde tam altı asır yaşadı.
