Emre ÖZDEMİR " aşk"

denzin üzerine vuruyor güneşin kızıllığı
acaba bu ilk acım yoksa son göz yaşımmı?
yoksa bu kızıllık kanayan yaramın ışıltısımı?
yada sevmekten korktumda unuttummu gercek aşkı

şimdi korkuyorum aşka yelken açmaya
korkuyorum yeniden bağlanmaya
kokuyorum sevipte bir daha ayrılmaya
korkuyorum yine bir vefasız birinin sözlerine kanmaya

ben benki kelimelerin efendisi
şimdi kelimelerin anlamını yitirdiğini
hayatta bir perdenin daha yere indiğini
ve herşeyin bittiğini
bir anda bağazıma düğümlenen kelimelerin düşünmeyle çıkmadığını yaşanan her aşkla yeniden yazıldığını çokda geç olsa anladım

ve kapttım kalbimi
kimse bundan sonra açmasın diye
sönük bir yıldız oldum yalan sevgilere
görüpte ibret olsun diye
bir ateş oldum yüreklerde
nasıl yandığımı herkes anlasın diye

mecnun oldum kimi zaman
keremin bağrında yandım çoğu zaman
ferhatla dağları deldim şirine olan aşkımdan
leyla oldum koptum mecnun için hayattan

bütün insanların kalbinde yaşadım
anlatmak istedim her insana
imkansız aşkların sonunu
dinlemedi hiçbir yürek beni
hepsi koştu o sahte sevgilere
ve şimdi dünya ağlıyor
sevmek suçmuydu

Teşekkürler.