Çanakkale Troya Müzesi - Çanakkale

Çanakkale Troya Müzesi - Çanakkale​

Troya Müzesi Merkez İlçe, Tevfikiye Mahallesi, 4 pafta, 101 ada, 360 parselde bulunmaktadır. Müze, yaklaşık 90.000 m²’lik büyüklüğe sahip olan parsel içerisinde 12.765 m² kapalı alanlı müze teşhir, depolama, idari birimler, sosyal donatı mahalleri ile 37.250 m² açık teşhir, peyzaj ve ziyaret alanlarından oluşmaktadır.
Müze zemin artı üç kattan oluşmaktadır. Ziyaretçi her teşhir katına rampadan çıkarak ulaşabilmektedir. Müzenin teşhir alanlarına çıkılan rampanın toplam uzunluğu ise yaklaşık 480 metredir. Troya Müzesi’nde; Homeros’un İlyada Destanı ile tarihe geçmiş Troas Bölgesi’nde iz bırakan Troya ve kültürlerinin yaşamı ve arkeolojik tarihi, kazılardan çıkan eserler aracılığıyla anlatılmaktadır. Ziyaretçiler müzeyi gezerken yedi başlığa bölünmüş bir hikâyeyi takip etmektedirler:

• Troas Bölgesi Arkeolojisi,
• Troya’nın Tunç Çağı,
• İlyada Destanı ve Troya Savaşı,
• Antik Dönemde Troas ve İlion,
• Doğu Roma ve Osmanlı Dönemi,
• Arkeoloji Tarihçesi, Troya’nın İzleri.

Müze ziyareti rampadan inerken başlamaktadır.
Rampanın duvarlarında bulunan nişlerde Troya’nın farklı katmanları; mezar taşları, büyük boy heykeller, sahne canlandırmaları ve büyük boy fotoğraflarla anlatılmaktadır. Müzenin giriş alanı olan, Troas ve çevresini konu alan sirkülasyon bandında ise devam eden sergi katları öncesinde ziyaretçiye bir oryantasyon sağlamak amacıyla arkeoloji bilimi; arkeolojik ve arkeometrik tarihleme yöntemleri, “neolitik, kalkolitik, tunç çağı, demir çağı, höyük, restorasyon, konservasyon” gibi terimler şemalar, çizimler, metinler ve interaktif yöntemlerle aktarılmaktadır.
ZEMİN KAT
Bu bölümde Troas, coğrafyası ve arkeolojik kalıntılarıyla genel olarak anlatılmaktadır. Assos, Tenedos, Parion,

PARİON Bronz Amphora (Env. 10803) (M.Ö. 4. yy’ın ikinci yarısı)

2005 yılı Parion Antik Kenti kazılarında Kentin Güney Nekropolünde bulunmuştur. 34 cm yüksekliğindeki Amphoranın gövdesindeki ana sahnede Dionysos’un dinsel seremonisi içinde kendinden geçmiş şekilde dans eden Satyr ve Menad figürleri işlenmiştir. Figürlerin ellerinde Thyrsos ve meşaleler, sırtlarında arkaya doğru savrulmuş panter postu bulunmaktadır. Aplik olarak yerleştirilmiştir her iki kulbun altında çok iyi işçiliğe sahip Eros figürleri bulunmaktadır. Kaidesi İonik Kyma ile süslenmiş ve üçgen ayrıntılar içinde gümüş kullanılmıştır. Alexandria Troas, Smintheion, Lampsakos, Tyhmbria, Tavolia ve İmbros kentlerinin tarihleri, kazıların kısa bilgileri ile pişmiş toprak figürinler, tıbbi aletler, taş ve kemik aletler, mermer eserler, altınlar, pişmiş toprak kaplar, masklar, heykelcik ve kuklalar ile cam eserler yer almaktadır.
Müzisyenler Grubu (MÖ 4. yy)

1995 yılı kazı çalışmalarında ele geçirilmiş Assos Batı Nekropolü mezar buluntularıdır. Olasılıkla Dionysos kültüyle ilintili olan bu grup, panflüt çalan silenos; lyra, khitara, flüt, kastanyet ve ritim aleti çalan; dans eden, şiir okuyan, şarkı söyleyen pişmiş toprak figürinlerden oluşmaktadır. Figürinlerle beraber bulunan altın takılar ve vazolardan oluşan mezar hediyelerinin, MÖ 4. yüzyılın ilk yarısına, Aristoteles'in Assos'ta felsefe okulu kurduğu yılların (M.Ö. 347-344) hemen öncesine tarihlenmesi, bu dönemde Assos kentinin sosyo-kültürel yapısına ışık tutması açısından oldukça önemlidir. Mezar buluntuları, kentteki kültler, tiyatronun sosyal ve dinsel yaşamdaki yeri, Assos’un diğer kentlerle ticari ve kültürel ilişkileri, kadının sosyal ve dinsel yaşamdaki yeri gibi birçok konuyu aydınlatmaktadır. Eserlerdeki farklı tipler yüksek sanat ürünü özelliği göstermelerinin yanı sıra Klasik Çağ'ın günlük yaşamını ve sanatını anlamamızı sağlaması açısından büyük önem taşımaktadır.

Her kentin panosunda Troas Bölgesi’nde nerede olduğu işaretlenmekte ve kentin bir görseli yer almaktadır. Zemin katta kentlerin pano üzerindeki tanıtımında eserleri veya adları basitçe açıklamayı hedefleyen, çocuklara yönelik keşif kutuları bulunmaktadır. Dardanos ve Çan Tümülüsleri ile satraplık dönemine tarihlenen Altıkulaç Lahti bu katta yer almaktadır.
ÇAN Altıkulaç Lahdi (Env.9025)

(Çan, Altıkulaç Lahdi Klasik Dönem MÖ 430/ M.Ö. 5. yy içinde)

1998 yılında Çanakkale Çan ilçesi Altıkulaç köyünden gelmiştir. Burada bulunan tümülüs ve içindeki lahit tahrip edilmiştir. Lahdin kırılan parçalarını ve ait olduğu yerdeki diğer kalıntıları açığa çıkarmak amacı ile kısa süreli bir kurtarma kazısı gerçekleştirilmiştir. Kazılarda lahdin tahrip edilmiş olan parçaları ve içinde bulunduğu yuvarlak planlı mezar odasına ait temel kalıntılarına rastlanmıştır. Tahrip edilmiş parçaları ile birlikte lahit, Çanakkale Arkeoloji Müzesine götürülmüş, tümlenebilen parçaları ile restore edilerek Müzede sergilenmeye başlanmıştır.

Mermer lahdin üzerindeki boyalı sahneler çok iyi korunduğu için eser büyük bir önem taşımaktadır. Lahdin MÖ 5. yüzyılın sonlarında burada hüküm süren Anadolu’lu bir hanedan için yaptırılmış olduğu düşünülmektedir. Anadolu’da, Perslerin gelmesi ile birlikte hakim olan sanat anlayışını en iyi gösteren nadir örneklerden birisidir. Altıkulaç lahdinde insanların yaş durumu ve savaşan farklı halklar, saç, sakal, boy, silahları ve giyimleri farklı verilerek gerçeklik ön plana çıkarılmıştır. Genellikle mermer nesneler üzerinde boya izinin antik çağlardan günümüze ulaşmasının zor olduğu göz önüne alındığında böylesine iyi korunmuş bir boyalı örneğe sahip olmak büyük önem taşımaktadır.
Aphrodite Heykel, (Env.2123) (M.Ö.1.yy)

1959 yılında İstanbul Arkeoloji Müzesi tarafından Dardanos Tümülüsü’nde gerçekleştirilen kazı çalışmalarında, mezar odasında bulunan eserlerin en önemlisidir. Mezar bir aile mezarı olup 5. yy’dan 1. yy sonuna kadar kullanım görmüştür. Kireçtaşından yapılmış üç ölü yatağı bulunan ana mezar odasında bronz ve gümüş kaplar, altın küpe ve diademler, terrakotta (pişmiş toprak) heykelcikler, mücevherler, kandiller, tekstil ve ahşap eşyalar bulunmuştur. Beyaz boyalı ve altın yaldız bezeli, 31,5 cm boyundaki terrakotta Aphrodite heykeli buluntular arasındaki en dikkat çekici eserdir. Literatürde Dardanos Aphroditesi olarak anılan heykel, MÖ 4. yüzyılın ünlü heykeltıraşlarından Praksiteles’e ait Knidos Aphroditesi’nin yerel olarak üretilmiş bir kopyasıdır. Orjinali bulunamamış olan Knidos Aphroditesi, antik dönemde kopyası en çok yapılan heykellerden birisidir. Dardanos Aphroditesi diğer kopyalardan farklı olarak, kolunda ve bacağında Asklepios’un simgesi olan yılan biçimli pazubent taşımaktadır. Dedetepe Tümülüsü bir yansıtmayla yeniden canlandırılmıştır..



Kouros (Kuros) Heykeli (Env.3548) (M.Ö.6.yy) Lapseki-Çanakkale

Lapseki, Adatepe Köyü buluntusu, beyaz mermerden yapılmış, ayakta frontal duruşlu bir kouros (genç erkek) heykelidir. Sol el vücuda yapışık, sol bacak bir adım kadar ileridedir. Uzun olan saçların, sırttaki korunmuş kısmında boncuk dizisi şeklinde yapılmış olduğu görülmektedir. Heykel, korunmuş olan kısımlarıyla tipik Arkaik dönem özellikleri taşımaktadır. Arkaik dönem kouros heykelleri genel olarak cepheden betimlenmiş, geniş omuzlu, ince belli, geometrik çizgilerin egemen olduğu heykellerdir. Kollar yanlara yapışık, yumruklar sıkılı, bacaklar düz ve iki ayak da yere basar durumdadır. Sol ayağın hafifçe öne çıktığı görülür.**Eski müzenin Teşhirinde Yer aldığ
Ok Uçları

Müzemiz koleksiyonundan seçilen bronz ok uçları, Troya’nın VI. ve VII. tabakalarında bulunmuştur. (Genellikle odaların tabanında ele geçen ok uçları; bronz, kemik ve fildişinden üretilirlerdi.) Üretimde kullanılan kalıplardan, bronz ok uçlarına ait olan kalıplar ele geçmemiştir. Ok uçları başlıca; üçgen, yassı, yaprak ve konik formlu olarak tasarlanmıştır. Ok uçlarının, gövde kenarları keskin ve uç kısımları sivridir. Sap kısımları; yassı, oluklu ve dikdörtgen biçiminde olup bu kısma yassı ve ince ahşap çubuk takılmaktadır. Savaş ve avlanma silahı olarak kullanılmışlardır.

Homeros’un İlyada Destanı’nda anlattığı; Akhilleus’un, Paris tarafından topuğundan okla vurularak öldürülmesi, mitolojide “ok”a ayrı bir anlam ve önem kazandırmıştır. Yunan vazo ressamları, eserlerinde bu sahneyi betimleyerek kullanmışlar ve günümüze kadar taşımışlardır. Tıp biliminde kullanılan “Aşil Tendonu” tanımında bu mitolojik olaydan esinlenildiği bilinmektedir.

RAMPA 1:

Troas’ta ilk yerleşimleri konu alan rampada Beşiktepe, Kumtepe ve Sivritepe Tümülüsleri eserlerinden; amphora, idol, öğütücü, balta, ağırşak, kemik iğne gibi eserler ile Tunç Çağı bakır frizleri ve kalay parçaları gibi eserler bulunmaktadır. Bu bölüm metin, fotoğraf ve çizimlerle zenginleştirilmiştir.

KAT 1:

Serginin bu bölümü Troya’nın Tunç Çağı dönemlerine ışık tutar. Kronolojik bir sırayla Troya’nın katmanlarını ve gelişim evrelerini anlatır. Troya’nın en güçlü evreleri olan Troia II ve Troya VI-VII özellikle ağırlıktadır. Tunç Dönemi zanaatı, gündelik yaşamı, çevre ilişkileri anlatılırken günümüze miras kalan bazı üretim biçimlerine de (kırsalda duvar işçiliği, dokumacılık, çanak-çömlek yapımı ve pişirme yöntemleri) atıfta bulunulmaktadır. Troya’nın Tunç Çağı deniz ticaretindeki öneminin altını çizmek için tasarlanan gemi-vitrin ve Geç Tunç Çağı sonunda kentin bir savaşla terk edilmesi hikâyesini temsil eden efektli yansıtma ise serginin çarpıcı bölümlerini oluşturur.

1.14.M4 (mührün ön ve arka izi ve vitrin altı altyazı)

“1995 yılında yukarı kentte bulunan ve üzerinde Luvice harfler olan tunç mührün bir katibe ait olduğu düşünülür. Hititçeye yakın bir dil olan Luvice, Batı Anadolu’da konuşulan dillerden biriydi.”

Çift taraflı tunç mühür, evli bir çifte ait. Bir yüzü erkeğe ait isim içeren mühür, Luvice yazılmış hiyerogliflerden oluşuyor. İç dairede şans işaretlerinin (sol ve sağ üstteki üçgenler) ve yalnızca kısmen okunabilen adın yanı sıra, sol ortada bir de iki sütunlu, kroki gibi çizilmiş yazı alanı var: Mühürün sahibi bir yazıcıymış (katip). Dış halkadaki işaretler çiviyazısını anımsatsa da, bir kraliyet mührüne öykünen bezeme öğelerinden oluşuyor yalnızca. 1200’den önce sadece Hitit Büyük Krallarının mühürlerinde ve yine Luvi HiyerSavunma duvarının Kuleleri önünde, üzerine insan gövdesinin üst kısmının ( silahlı ? ) kabartması yapılmış en az bir taş stel durmaktaydı. Bu stel geleneği, Troia’da yüzyıllarca devam etmiştir: yaklaşık 1000 yıl sonra, Troia VI güney kapısının önünde de bu tür stelleri


TROYA STEL:

İlk Tunç Çağında Troya’ya güney ana kapısından girenleri insan yüzlü başında miğferi olan ve elinde mızrak benzeri bir silah tutan stel (Dikmetaş) karşılıyordu. Troya’nın kent girişlerindeki Dikmetaş geleneği Tunç Çağı’nın sonuna kadar devam etmiştir.


Rahip Büstü, Roma Dönemi MS 1-2 yy




Savunma duvarının Kuleleri önünde, üzerine insan gövdesinin üst kısmının ( silahlı ? ) kabartması yapılmış en az bir taş stel durmaktaydı. Bu stel geleneği, Troia’da yüzyıllarca devam etmiştir: yaklaşık 1000 yıl sonra, Troia VI güney kapısının önünde de bu tür stelleri görmekteyiz.(Troy excavations)




ı için yeni müzede Troas bölgesi eserleri arasında yer almaktadır. Müzenin ilgi odağı olacağı düşünülen Troas Altınları, bu katın merkezinde, özel aydınlatmalı ayrı bir odada sergilenmektedir. Ayrıca bu kattaki hikâye yazı, resim, çizim ve çeşitli interaktiflerle zenginleştirilmiştir.


Troas Altınları

Troya Hazinesi Bölümü / Altın Eserler Z.12.M2 Zemin Kat

Rüzgârın getirdiği bereket Troas halklarının gündelik yaşamına yansımıştır. Farklı kültürlerin etkileşimiyle el sanatları zenginleşmiştir. Tunç Çağı’ndan Roma’ya kadar altın işlemeciliğinin en güzel örneklerine de Troas’ta rastlanır.

Z.13 PANO 2 (Troya altınları, vitrin içi pano, yanında H.Schliemann hazinesi görseli ile)

Troya Hazinesi 19. yüzyılın sonunda Troya’da kazılar yapan Heinrich Schliemann’ın, bulduğu altınları Osmanlı yetkililerinden habersiz yurtdışına kaçırmasıyla başlayan Troya Hazineleri hikayesi Homeros’un İlyada’sı kadar ünlüdür. Bu Yitik Miras’ın hikayesini kapsamlı olarak Müzemizin üçüncü katında izleyebilirsiniz.

Burada sergilenen altın eserlerin bir bölümü İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nden getirilen ve Schliemann’ın yurtdışına kaçırdığı hazineden geriye kalanlardır. Bir diğer grup ise 1966’da Pennsylvania Üniversitesi Müzesi koleksiyonlarına dâhil edilen daha sonra yapılan analizlerle Troya’ya ait olduğu anlaşılarak Kültür ve Turizm Bakanlığı, Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü’nün girişimleri ve Pennsylvania Üniversitesi Arkeoloji ve Antropoloji Müzesi yetkililerinin konu hakkında gösterdikleri iyi niyet ve işbirliği sayesinde 2012 tarihinde Türkiye’ye iade edilen eserlerdir.”

Assos Athena Tapınağı ve Frizleri



Tapınağın inşa tarihinin; M.Ö.530 civarı olduğu tahmin edilmektedir. Bulunduğu yer özenle seçilmiş, surların yapımından sonra, her tarafa hakim bir noktada kurularak, Baştanrı Zeus’un sevgili kızı Athena’ya ithaf edilmiştir. Tapınağın Athena’ya ithaf edilmesi, Batı Anadolu’da yerleşmiş bir gelenekti ve Assos haricinde yine Bergama’da, Milet’de, Erythrai ve Foça’da da bu tanrıçaya adanmış tapınaklar inşa edilmişti

Kendisine özgü birçok ayrıcalık taşıyan Assos Athena Tapınağı, mimari olarak Dor düzeninde inşa edilmiş olmasına rağmen, İyonik özelliklere de sahip bulunan Anadolu’daki tek tapınaktır. Tapınak sütunları Dor düzeninde olsalar da, Architravında ( sütunların üzerinde bulunan yatay kısım) yer alan friz, (Frizler İon düzeninde bulunur, üst yapının kabartmalı ya da bezemeli orta bölümüdür) Dor nizamlı olan bu tapınakta bezemeli olarak karşımıza çıkar. Dor düzeninde kullanılan metop (baştaban üzerinde yer alan kabartmalı veya kabartmasız, kare veya dikdörtgen şeklindeki taş levhalar) ve triglyph (metoplar arasında yer alan üçlü dikey unsur) bu tapınakta mevcut olup, değişik mitolojik hikâyelerle bezenmiştir. Bugün bunlardan küçük bir bölüm İstanbul Arkeoloji Müzesi’nin Assos salonunda sergilenmektedir. Kabartmala
Savaşçı Figürini


rın diğer bölümleri ise, Louvre ve Boston Müzelerindedir. Frizde Herakles – Kentauroslar mücadelesi, şölen sahnesi, geyik, aslan, sphinks gibi hayvan kabartmaları işle
Birinci Kat Troya Yerleşimleri Vitrinleri



Çanak Çömlek: Troas bölgesinin en erken Attika seramiği buluntuları Troia'da ele geçen MÖ 580 civarına tarihlenen Sophilos tarzına yakın bir kapak parçası ile büyük boy kapalı kaplara ve lekanislere ait parçalardır [Nörling 1994:438]. Troia'da gri seramik, Tunç Çağı içlerinden, Demir Çağı'na kadar uzanan bir zaman diliminde, güçlü ve kesintisiz bir kullanım geleneğine sahiptir [Polat 2002:191]. C. Boulter ve Blegen, Troia'da G2/3 alanlarında yoğun olarak ele geçen seramiklere, buluntu yerinden yola çıkarak G2/3 seramikleri ismini vermiştir. Dörpfeld ve Schmidt bu seramikleri kaliteli Geometrik ya da Geç Geometrik seramikler olarak değerlendirmiştir. Kaliteli olan seramikler, kaliteli açık kırmızı ve kırmızı-kahverengi killidir. Açık sarı ya da sarı-kahverengi astarlı ve açık kırmızı kırmızı-kahverengi, siyah, kahverengi ya da sıklıkla çikolata renkli boyalıdır [Mommsen et al. 2001:196]. Troia G2/3 seramiklerinde form olarak içki kaplarından kantharos, kyliks, kase ve skyphos ile jug ve amphora gibi çok büyük boyutlu kap formları sıklıkla kullanılırken, krater, dinos ve tankard gibi büyük boyutlu kap formları ile hydria, oinokhoe, küçük çömlekler ve amphoriskos gibi bazı kap formlarının nadir olarak kullanıldığı görülmektedir. G2/3 seramikleri Geometrik ve Arkaik dönemler arasında, geçiş döneminde ortaya çıkmıştır. Bu sebepten dolayı bazı kap formları arkaik özellik taşımaktadır. Bunun yanında Troia G2/3 seramiklerinin lokal gri seramik formlarından etkiler taşıdığı anlaşılmıştır [Fisher 1996:120]. Troia VIII tabakasından ele geçen seramiklerin, üçte ikisi tek renkli Aiol gri seramiğidir. Yapılan nötron aktivitesi analizleri, Troia VIII tabakasında ele geçen, Arkaik ve Protogeometrik Aiol gri seramiklerinin, Troia'da üretilmiş olduğunu kanıtlamıştır [Mommsen et al. 2001:204]. Barbar seramikleri olarak bilinen kaba ve el yapımı seramikler Troia VIIb1 tabakasına özgüdür. Barbar seramikleri ilk kez Troia VIIb1'de görülmelerinin ardından, bir sonraki tabaka olan Troia VIIb2'de yaygınlaşmıştır [Pavuk 2001:61]. Troia VIIb1'de aniden elle yapılmış barbar seramiklerinin, geleneksel ve çarkta yapılmış seramiklerin yanında ortaya çıkması, Troia'ya yabancı göçmenlerin gelmesi ve kendi ihtiyaçları doğrultusunda bazı ev gereçlerini, bu alıştıkları kaba malzemeler olarak yapmaları şeklinde açıklanabilir. Bunun yanında, Troia'da çömlekçiler, kaliteli seramiklerini halk için yapmaya devam etmiştir. Bu durum, barbar seramiklerinin diğer seramiklere oranının %10'da kalmasıyla kanıtlanmış durumdadır [Koppenhöfer 1997:333]. Son derece kaba yapıya sahip, el yapımı ve asimetrik şekilli bir seramik türü olan "Buckelkeramik" ya da "Knobed Ware" ise Troia VIIb2 tabakasının karakteristik seramiği olarak ortaya çıkar. Hamurunda quartz, feldespat, biyotit ve kaya parçacıkları yer alır. Hamur rengi siyahtan başlayıp kahverengi, zeytin grisi, kızıl kahverengiden, açık portakal kırmızısına kadar bir renk değişimi gösterir. Seramiğin dış yüzünde meydana gelen alacalı renk ise düzensiz fırınlanmadan kaynaklanmaktadır. Dekorasyonda yumrular, kazıma, baskı ya da dalga tekniği kullanılır. Bunun yanında, üçgen, ip baskı, ilmek ve noktalarda diğer bezeme elemanlarıdır. Form olarak ise genelde S profilli kaplar kullanılır [Koppenhöfer 1997:320]. Troia'da VIIb2 tabakasında görülen Buckelkeramik kültürünün taşıyıcısı olarak Thrak kavimleri gösterilmektedir [Hüryılmaz 1999:2]. Troia'da Arkaik dönem günlük kapları üzerine yapılan çalışma sonucunda, incelenen kapların büyük çoğunluğunun gri seramik olduğu, az bir oranda ise ten rengi seramiğin ele geçtiği görülmüştür. Ayrıca her iki seramik türü de birbirinden form ve bezeme anlayışı açısında etkileniştir [Kılıç 1996:59]. 2009 yılında I25 açmasında, beklenmedik bir şekilde Troia VIIb dönemine ait kap bulunmuştur. Kalenin bu kadar uzağında bu döneme ait kalıntılara ilk kez rastlanmaktadır [Pernicka-Aslan 2011: 249]

Osmanlı Dönemi Çanakkale Eserleri



KAT 3:

Troya ve çevresinde yerleşim, beylikler ve Osmanlı Dönemi’nde devam etmiştir. Bu katta Osmanlı yerleşimlerini,

Çanakkale Boğazı’nın Osmanlı Devleti’nin ilk zamanlarındaki önemini anlatan metin, gravür ve fotoğraflar kullanılmış; devam eden çanak-çömlek geleneği, taş işçiliği ve sosyal yaşam taş eserler, sikkeler ve seramiklerle verilmiştir.

Ayrıca bu katta 19.yy.’dan bu yana devam eden kazıların tarihi ve hikâyesi ele alınır.

• Troia kazıcılarının çalışma yöntemlerini geçirdiği dönüşüm görsellerle anlatılır.
• Arkeologların kazı hikâyeleri (Calvert’in Troya civarındaki ilk kazıları, Schliemann’ın “Priamos Hazineleri’ni” kaçırması ve hazinenin 20. Yy.’daki hikayesi,
• Dörpfeld’in Troya’daki 46 yapı aşamasını saptaması, 1932-1938; Korfmann’ın Troya Milli Parkı ve Dünya Miras Listesi’ne girmesindeki katkısı ve 9 katmanın yeniden tarihlenmesi 1988-2005 ve son dönem kazıları) anlatılır.

RAMPA 2:

Bu rampa Tunç Çağı ile Klasik Dünya arasındaki geçişi anlatır. İlk Demir Çağı’nın başında Deniz Kavimlerince istilaya uğrayan Akdeniz ve Anadolu’da Tunç Çağı’nın görkemli krallıkları, Hitit ve Miken Sarayları yıkılmış, Mısır Krallığı zayıflamış ve hakkında az şey bilinen karanlık çağlar başlamıştır. Bu dönemde tamamen terkedilmeyen ve Ege’de ticari ve kültürel alışverişin devam ettiğini gösteren Troya Proto-Geometrik çanak-çömlek buluntuları ile demir aletler bu bölümde sergilenir.

KAT 2:

Bu katta Arkaik Çağ’dan Doğu Roma İmparatorluğu’na uzanan bir tarihi dönemde İlyada ve Troya Savaşı Destanı’nın bölgedeki sözlü geleneğe, inanç dünyasına, siyasete, mimariye ve sanata yansımaları ele alınır. Troya Savaşı, ozanı, kahramanları, olayları, mekânları; sikkeler, çanak-çömlek ve mermer eserlerle beraber, çizimler, maketler ve dijital programlarla tanıtılır. 1994’te gün ışığına çıkarılan ve Troas’ta Pers hâkimiyetini (ve Troya Savaşı’nın gelişen olaylarını) temsil eden Polyksena Lahdi, Roma imparatorlarının heykelleri ve Parion’da 2012 yılında ortaya çıkarılan Triton (Kentauros) Heykeli bu katta sergilenmektedir.



Polyksena Lahdi (Env.7670)

(Poliksena Lahdi, Biga Arkaik Dönem MÖ 6.yy,MÖ. 520-500)

Polyksena Lahdi, Çanakkale merkeze 110 km. uzaklıkta, Biga İlçesi, Gümüşçay Beldesi’nde, Kızöldün Tümülüsü’nde, 1994 yılında bir kaçak kazı ihbarı üzerine yapılan kurtarma kazısında bulunmuştur. MÖ 6. yüzyıla ait olup Anadolu’da, bugüne kadar bulunan figürsel anlatımlı lahitlerin en erken örneğidir. Uzun kenarlarından birinde, Troia Kralı Priamos ile kraliçe Hekabe’nin küçük kızları olan Polyksena’nın kurban edilmesi olayı betimlenmiştir. Bu nedenle eser, Polyksena Lahdi olarak anılmaktadır. Aynı kenarın kapak kısmında açılan bir delik, lahdin antik dönemde bir soygun geçirdiğine işaret etmektedir.

Polyksena lahdinden önce Yunan kültürünün hakim olduğu Anadolu’da, lahitlerde ve tapınakların cephelerindeki kabartmalarda Yunan mitolojisinden sahneler işlenirken, Pers hakimiyeti ile sosyal olayları içeren düğün, başka bir olay için süslenme ya da bir ölünün arkasından ağlama törenlerini anlatan sahneler işlenmektedir. Ayrıca Polyksena’nın kurban edilişinin bir mezar kabartması olarak işlenmesi, Anadolu halkının M.Ö. 6. Yy sonundaki düşünce yapısını ortaya koymakta, Troia Savaşlarının halk üzerindeki etkisini ve halkın kendisini Troia’lı olarak benimsediğini göstermektedir.

Polyksena lahdinde bütün yüzlerdeki konular birbirleriyle bağlantılı olarak işlenmiş, ilk defa bir eser üzerinde birden fazla konuya yer verilmiş ve aynı zamanda lahit üzerinde 37 insan figürüne yer verilerek oldukça zengin bir betimleme oluşturulmuştur.



Kentauros Heykeli (Env.12347) (M.S.2.yy) (EN SAĞDA)

2012 kazı sezonunda, Parion tiyatrosunda ele geçen çok sayıda mimari eleman yanında, Kentauros-Triton? Heykeli de bulunmuştur. 130 cm. yüksekliğindeki heykelin baş kısmı kırık olarak ele geçmiş ve onarılmıştır. Tamamı düşünüldüğünde boyu yaklaşık 3 metreyi bulmaktadır. Göbek altı bölümü aşağıya doğru sarkıtılmış etek şeklinde iki kat kumaşla kapatılan heykelin alt bölümü ve arkasındaki bazı ayrıntılar, heykelin tamamının bir Kentauros’a ait olduğunu göstermektedir. Kolları kırık olan heykelin alt bölümü de kayıptır. Çok parçalı beyaz mermerden yapılmış heykelin gözlerinin çukur olması bu kısımların değerli taştan yapılmış olduğunu düşündürmektedir. Saç ayrıntıları ise oldukça kaliteli bir işçilik göstermektedir.