Hicretin dördüncü senesi Safer ayında Udal ve Kâre kabileleri Peygamberimizden kendilerine İslam'ı öğretmeleri için bir heyet göndermelerini istediler. Gönderilen heyet ihanete uğrayıp bazıları şehit edilmiş, bazıları da esir alınmıştı. Esir alınanlardan biri Hubeyb bin Adiy biri de Zeyd bin Desinne (r.anhümâ) idi. Müşriklerden Safvan, babası Ümeyye'nin karşılığında öldürmek üzere Zeyd'i (r.a.) satın almıştı.
Zincirlere bağlanan Zeyd (r.a.), geceleri teheccüd namazı kılar, gündüzleri oruç tutardı. Kendisine getirilen et yemeklerini yememesi, Safvan'ın ağırına gitti. Ona niçin et yemediğini sordu. Zeyd (r.a.): “Ben Allah'tan başkasının adına kesilen hayvanın etini yemem. Fakat sütü içerim.” dedi. Bunun üzerine Safvan, ona her gün büyükçe bir kapla süt götürülmesini emretti. Zeyd (r.a.) sütle oruç tutar, orucunu da onunla açardı.
Zeyd (r.a.) şehit edileceği zaman, Safvan onu kölesi Nıstas'la -Harem dışındaki- Ten'im'e gönderdi. Orada, müşriklerden birçok kimse toplanmıştı. Ten'im'e aynı günde götürülen Zeyd (r.a.) ile Hubeyb (r.a.), karşılaştıkları bu imtihan hakkında birbirlerine sabır tavsiye ettiler. Ten'im'de kendisi için darağacı dikildiği zaman, Zeyd (r.a.): “İki rekât namaz kılayım!” dedi. Kıldıktan sonra, kendisini darağacına kaldırıp bağladılar. Müşrikler, Zeyd'e (r.a.): “Gel, şu sonradan ortaya çıkan dininden dönüp bizim dinimize bağlan da, seni serbest bırakalım.” dediler. Zeyd (r.a.): “Hayır! Vallâhi, ben hiçbir zaman dinimden ayrılmam!” dedi.
Ebû Süfyan: “Sana Allah adına and veriyor ve soruyorum: Şimdi yanımızda, senin yerine Muhammed bulunup da onun boynunu vurmamızı, senin ise ailenin içinde sağ salim yaşamanı arzu etmez misin?” dedi. Zeyd (r.a.): “Vallâhi, ben ailem içinde sağ salim oturup da Muhammed'in (s.a.v.) -değil sizin yanınızda, hatta şimdi bulunduğu yerde bile- ayağına bir diken batıp incitmesine râzı olamam!” dedi.
Ebû Süfyan: “Ben, insanlar içinde, ashabının Muhammed'i sevdiği gibi, hiçbir kimsenin hiç kimseyi sevdiğini görmedim!” dedi. Müşrikler, Zeyd'i (r.a.), dininden döndürmek için oka tuttular. Fakat bu da ancak onun îmânını ve islâmi-yete bağlılığını arttırdı. Zeyd'i (r.a.) Safvan'ın kölesi Nıstas şehit etti. (Radıyallâhü anh.)
Zincirlere bağlanan Zeyd (r.a.), geceleri teheccüd namazı kılar, gündüzleri oruç tutardı. Kendisine getirilen et yemeklerini yememesi, Safvan'ın ağırına gitti. Ona niçin et yemediğini sordu. Zeyd (r.a.): “Ben Allah'tan başkasının adına kesilen hayvanın etini yemem. Fakat sütü içerim.” dedi. Bunun üzerine Safvan, ona her gün büyükçe bir kapla süt götürülmesini emretti. Zeyd (r.a.) sütle oruç tutar, orucunu da onunla açardı.
Zeyd (r.a.) şehit edileceği zaman, Safvan onu kölesi Nıstas'la -Harem dışındaki- Ten'im'e gönderdi. Orada, müşriklerden birçok kimse toplanmıştı. Ten'im'e aynı günde götürülen Zeyd (r.a.) ile Hubeyb (r.a.), karşılaştıkları bu imtihan hakkında birbirlerine sabır tavsiye ettiler. Ten'im'de kendisi için darağacı dikildiği zaman, Zeyd (r.a.): “İki rekât namaz kılayım!” dedi. Kıldıktan sonra, kendisini darağacına kaldırıp bağladılar. Müşrikler, Zeyd'e (r.a.): “Gel, şu sonradan ortaya çıkan dininden dönüp bizim dinimize bağlan da, seni serbest bırakalım.” dediler. Zeyd (r.a.): “Hayır! Vallâhi, ben hiçbir zaman dinimden ayrılmam!” dedi.
Ebû Süfyan: “Sana Allah adına and veriyor ve soruyorum: Şimdi yanımızda, senin yerine Muhammed bulunup da onun boynunu vurmamızı, senin ise ailenin içinde sağ salim yaşamanı arzu etmez misin?” dedi. Zeyd (r.a.): “Vallâhi, ben ailem içinde sağ salim oturup da Muhammed'in (s.a.v.) -değil sizin yanınızda, hatta şimdi bulunduğu yerde bile- ayağına bir diken batıp incitmesine râzı olamam!” dedi.
Ebû Süfyan: “Ben, insanlar içinde, ashabının Muhammed'i sevdiği gibi, hiçbir kimsenin hiç kimseyi sevdiğini görmedim!” dedi. Müşrikler, Zeyd'i (r.a.), dininden döndürmek için oka tuttular. Fakat bu da ancak onun îmânını ve islâmi-yete bağlılığını arttırdı. Zeyd'i (r.a.) Safvan'ın kölesi Nıstas şehit etti. (Radıyallâhü anh.)
